آشفته هجران یار

بسم رب العشق والمحبه

پرده ی کعبه شودچادرمن چون طلا کوب درراپوشانده است.

من نه جسمم نه یک تن من همان درّ گرانی که شوم یایه ی یک درگه حق.

این سیاهی کعبه رامی بینیداین همان حجب وحیای سایه ی یک مرد.

که برای رضای دادار چشم ازهرسلایق بسته است.

نوشته"ساجده صالحیان”